Prawdziwy dżihad to nie krzywdzenie innych.

Assalam Alaykum! Dzisiejszy post poświęcę dżihadowi, często źle rozumianemu!

Wywiad ze Szeichem Salihem bin Muhammad al-Lahaydan:

Szeich Sâlih bin Muhammad al-Lahaydân, przewodniczący Najwyższego Komitetu Prawnego oraz członek Hay`ah Kibâr ´Ulamâ` (Zarząd najwyższych uczonych Islamskich), wielokrotnie krytykował Usâmah bin Ladena i jego stronników za ich podejście do Dzihadu, oraz za powiązanie bezpieczeństwa Palestyny z bezpieczeństwem narodu Amerykańskiego.

Sheich al-Lahaydân powiedział w wywiadzie,

"Dzihad na drodze Allaha jest dążeniem do ustanowienia słów Allaha najwyżej. Osoba która stara się na drodze Allaha, jest osobą która przestrzega rytuałów religijnych, unika agresji i opresji i trzyma się Szariatu w swojej walce i wysiłku. Nigdy zaś, za jego przyczyną nie jest rozlewana krew, ani nie cierpi jego naród."

Szeich al-Lahaydân powiedział że prawdziwym Dzihadem jest opanowanie zła i poddanie się Allahowi. Co do odmowy wydania Bin Ladena przez Talibów, i w ten sposób narażenia niewinnych Afgańczyków na bombardowanie, to nie ma to nic wspólnego z ochroną interesów Islamu w kraju. Mogliby uniknąć takich błędów w różne sposoby, jeżeli by tylko wykazali chęć i poradzili się swych sąsiadów. Następnie prosił Allaha aby obdarzył Afganistan mądrymi przywódcami którzy oddalą kraj ten od wszelkiego niebezpieczeństwa. Powiedział też że najważniejszą oznaką prawdziwego muzułmanina, jest przeciwstawienie się każdej niesprawiedliwej osobie winnej rozlewu krwi, i nie udzielanie schronienia żadnym intrygantom oraz nie lekceważenie agresji ze strony nie-Muzułmanów.
Części wywiadu:

Pytanie: Arabski kanał telewizyjny, Al-Dziazira (Al-Jazeera) nagrał wypowiedź Usamy bin Ladena i dwóch jego stronników podczas nalotów na Afganistan i na al-Qâ´idah. Powiązali oni sprawę Palestyny z bezpieczeństwem USA i mówili o Dzihad. Czy to co Usâmah bin Lâdin robi jest prawdziwym Dzihadem dla Allaha?

Odpowiedź: Wysłannik (sallâ Allâhu ´alayhi ła sallam) wytłumaczył, że Dziahd jest ustaleniem słów Allaha w najbardziej właściwy sposób, przez osobę która wykonuje rytuały religijne oraz unika bezprawia i agresji. Obowiązkiem jest przestrzeganie praw Szariatu podczas wojny, aby bezprawnie nie powodować rozlewu krwi i nie narażać swojego narodu, kraju i Muzułmanów na niebezpieczeństwo. W Dzihad konieczna jest szczera intencja, rozsądna praca i przestrzeganie praw Szariatu.

Jeśli chodzi o ataki lotnicze na Afganistan, które są odwetem za ataki na Nowy Jork i Waszyngton, to już wcześniej mówiłem że wymagana jest rozwaga aby niewinni ludzie nie byli poszkodowani za przestępstwa innych - niewinne osoby nie powinny być karane za coś czego nie dokonali. Ataki terrorystyczne są zabronione i nie mają żadnych podstaw w Szariacie. Dotyczy to także przedsięwzięć Izraelskich w Palestynie. Izraelczycy mówią że chcą stłumić powstanie palestyńskie, ale faktem jest że zabijają i terroryzują niewinnych ludzi. Niszczą domy, sklepy i pola uprawne. Jest to agresją i bezprawiem, a milczenie mocarstw, a także innych krajów, świadczy o tym że przymyka się na to oczy. To samo można powiedzieć o przestępstwach i zamachach terrorystycznych, takich jak zamachy bombowe które kilkakrotnie miały miejsce w Królestwie (Arabii Saudyjskiej). One także są agresją nie do przyjęcia, bez względu na motywy tych którzy ich dokonali.

Ci którzy szczerze wykonują Dzihad nie narażają niewinnych ludzi na okrutne przestępstwa, ani też nie karzą niewinnych ludzi. Żaden muzułmanin nie zaakceptuje zabijania ludzi oraz niszczenia posiadłości w Afganistanie. Jednocześnie głupotą jest straszenie kogokolwiek, nie posiadając środków do konfrontacji poza podstępnymi i zdradzieckimi metodami - prosząc się o wzmożony odwet.

Pytanie: Czy wezwanie Usamy Bin Ladena do Dzihadu ma jakiekolwiek podstawy w nauce Islamu?

Odpowiedź: Jeżeli podejście wspólnoty do Dzihadu oznacza poddanie się i służenie Allahowi, oraz powstrzymanie się od zła i grzechów takich jak handel narkotykami, rozlew krwi i innych przestępstw, to wezwanie do Dzihadu jest walką ze złem i z Szatanem. Lecz jeżeli wezwaniem jest podniecanie ludzi aby walczyli przeciwko swoim władcom i przeciwstawiali się nim, to jest to wezwanie do szerzenia zła.

Można doradzać władcom w ramach praw Boskich i prosić Allaha aby im pomógł. Jeżeli władcy nie trzymają się nauk świętego Koranu i Sunny Wysłannika (sallâ Allâhu ´alayhi ła sallam), należy doradzać im. Lecz jeżeli buntuje się ludzi przeciwko ich władcom, oznacza to szerzenie zła w społeczeństwach, i nie ma to nic wspólnego z Dzihadem.

Pytanie: Czy to co dokonał Usâmah bin Lâdin i jego stronnicy - zabicie niewinnych ludzi i inne akty terrorystyczne - można uważać za Dzihad?

Odpowiedź: Nie wiem czy oni tego dokonali ponieważ nie mam żadnych dowodów rzeczowych przeciwko nim, co jest wymagane w Szariacie. Nie mogę definitywnie stwierdzić że przestępstw tych dokonał Usâmah bin Lâdin czy ktokolwiek inny. Niemniej jednak jasno wyraziłem swoją opinie o tego typu przestępstwach; że są one całkowicie zabronione, a ci którzy ich dokonali są przestępcami. Jeżeli więc zostanie udowodnione że przestępstwa te zostały dokonane przez Usamę bin Ladena, to jest on przestępcą. Lecz jeżeli nie istnieją żadne dowody przeciwko niemu, wtedy są to tylko zarzuty.

Pytanie: Usâmah bin Lâdin i Talibowie nie zważali na życie Afgańczyków - które zostało zniszczone gdy Talibowie odmówili wydać Usamy bin Ladena. Jaki jest pana komentarz?

Odpowiedź: Nie mogę odpowiedzieć na to pytanie. Jeżeli Talibowie chcieli uchronić swój naród przed wojną, poradziliby się uczonych o wydanie Usamy bin Ladena. Żaden uczony nie wahał by się aby szczerze im doradzić. Proszę Allaha aby poprowadził Afganistan i wszystkie inne kraje Muzułmańskie do tego co jest najlepsze dla Ummy (wspólnoty Muzułmańskiej).

Pytanie: Jak pan wie, Ameryka zmobilizowała świat w walce z terroryzmem. Co Muzułmanie powinni czynić w takiej sytuacji?

Odpowiedź: Muzułmanie powinni mieć rozsądny stosunek nie popierając niesprawiedliwości i wrogości, nawet jeżeli niesprawiedliwość ta dokonywana jest przez Muzułmanów. Nie powinni wspierać niesprawiedliwości, obojętnie czy dokonywana jest ona przez Muzułmanów czy nie-Muzułmanów. Utrzymywanie prawa i praworządności powinno należeć do cech wyróżniających Muzułmanów oraz stanowić ich podstawę. Dlatego zabronione jest wspieranie kogoś kto jest odpowiedzialny za rozlew krwi w swoim kraju, czy w innych krajach. Nie powinni udzielać schronienia osobom które takich rzeczy dokonują. Nie powinni także milczeć o jakichkolwiek wykroczeniach.

Pytanie: Czy prawdziwy Dzihad ma jakiekolwiek relacje z motywami politycznymi

Odpowiedź: Prawdziwy Dzihad jest poświęceniem i wzmacnia oddawanie czci Allahowi. Prawdziwy Dzihad nie powstrzymuje wierzących od oddawania czci Allahowi i od wdrażania Szariatu w sprawach codziennych. To jest prawdziwym sukcesem wszystkich Muzułmanów. (źr. planetaislam.pl)


Jakie jest znaczenie Dżihadu w Koranie?


"Wiernymi są tylko Ci, którzy uwierzyli w Boga (Allaha) i Jego Posłańca- potem nie mieli wątpliwości- i walczyli swoimi majątkami i swoimi osobami na drodze Boha" (Koran 49:15)

Dżihad jest islamską instytucja która jest na szeroką skale źle rozumiana. Niemuzułmanie ze strachem nawiązują do niego jako islamskiej praktyki, ktorej celem jest "Święta Wojna" przeciwko wszystkim niewierzącym, aby przeszli oni na islam badź umarli. Dla człowieka z zachodu słowo "dźihad" jest synonimem jak wspomniałam "terroryzmu" a islam jest religią "wojowniczą/bojową". Jednym z zarzutów przeciwko założycielowi Ruchu Ahmadiyya jest to, że on odwoływał się do doktryny dżihadu.
W tym poście zechcę wyjaśnić prawdziwe znaczenie "dżihadu" w Islamie, jako nauki Świętego Koranu i praktykowanej przez proroka Mahometa (niech Pokój bedzie z Nim) i jego Towarzyszy a także obietnicę Mesjasza która ma być jego odzwierciedleniem w naszych czasach.

Słowo "dżihad" pochodzi od słowa "jahd" albo "juhd" którego znaczenie wyjaśnia Imam Raghib jako zdolność, wysiłek lub też siłę a "jihad" (dżihad) i "mujahida" znaczą wysilać się w odpieraniu wroga. Dalej mówi (Imam Raghib):
"Dżihad może być trzech rodzajów, pokładanie wysi łku aby zwalczać/zmagać się z:
1.widzialnym wrogowiem
2.Szatanem
3.samym sobą"

W szerszym sensie dżihad znaczy dążenie z całej swojej mocy i umiejętności aby trwać duchowo na drodze Allaha i robieniu tego co możemy najlepszego w gloszeniu wiadomości Islamu innym.
To jest dżohad, który muzułanin "nosi" dla Islamu przez całe swoje życie.
Kiedy (słowo to) użyte w zwęzonym znaczeniu co do walki z widzialnym wrogiem, dżihad oznacza walkę TYLKO w samoobronie, kiedy to inicjatywa, atak jest podjęty z drugiej strony.

Pozwólmy sobie rozważyć sens słowa użytego w Koranie wersie 69 z rozdziału 29 (księga "Pająk"):

“A tych którzy walczyli w naszej sprawie my z pewnością poprowadzimy na Nasze drogi. Zaprawdę, Bóg jest z czyniącymi dobro!”

Podobne zalecenie/treść pojawia się w 22:78:

“I bądźcie gorliwi w walce za sprawę Boga gorliwością, na jaką On zasługuje! On was wybrał i nie uczynił żadnej trudności w waszej religii, religii waszego ojca Abrahama. On nazwał was muzułmanami niegdyś i obecnie, aby Posłaniec był świadkiem dla was i abyście wy byli świadkami dla ludzi. Odprawiajcie więc modlitwę! Dawajcie jałmużnę! I trzymajcie się mocno Boga! On jest waszym Panem! Jakże to wspaniały Pan! Jakże to wspaniały Pomocnik!”

Dżihad nawiązuje tutaj (jihad bil nafs) do duchowego wysiłku nad kontrolowaniem swoich słabości i złych skłonności oraz próbowaniem wzrastać w dobrych uczynkach w nawiązaniu do osiagania bliskości z Allahem.
Uważam tą formę dżihadu przeciwko samemu sobie za prawdopodobnie najcięższą ze wszystkich innych. Mogłoby by być wystarczająco łatwo gdyby dżihad oznaczał tylko obronę Islamu przez walkę przeciwko wrogowi mającemu na celu eksterminację muzułanów przy każdej okazji. Ale być bez stale zajętym walką z wewnętrznymi demonami, mieć się na baczności przeciwko wszystkim pokusom i chciwości i nigdy nie pozwalać sobie na odpoczynek nawet na moment. Kiedy wierzący szczerze próbuje oczyszczać swą duszę i prosi o pomoc swojego Stwórcę. znajduje Go i wtedy Bóg wspiera go w wysiłku.

Pozwólmy sobie spojrzeć na zalecenie/nakaz z Koranu a mianowicie na "jihad-bil-saif" albo dżihad z mieczem, który jest najczęstszym rozumieniem znaczenia dżihad. Biorąc pod uwagę okoliczności według których pierwszym dozwoleniem walki jest być wierzącym.
Muzułmanie cierpliwie znosili najbardziej bezlitosne prześladowania z rąk "Quraysh" (dominującego w tamtym czasie plemiona) przez 13 lat w Mekce. Ucieczka do Medyny jeszcze bardziej robuchała ogień gniewu owego plemiona kiedy to muzułanie przestali być w ich zasiegu. Indywidualne prześladowania nie były już możliwe więc powstał plan całkowitej zagłady muzułmanów jako nacji. Mogli więc albo ich unicestwić bądź też zmusić do zrezygnowania z wiary. W tych okolicznościach pojawiła się pierwsza zgoda do walki w wersetach 39 i 40 rozdziału 22 w którym czytamy:

“Wolno walczyć tym, którzy doznali krzywdy- Zaprawdę Bóg jest wszechwładny by im udzielić pomocy!- i tym, którzy zostali wypędzeni bezprawnie ze swoich domostw jedynie za to, iż powiedzieli "Pan nasz- to Bóg!" I jeśliby Bóg nie odepchnął ludzi, jednych przy pomocy drugich, to zostały by zniszczone klasztory i kościoły, miejsca modlitwy i meczety, gdzie często wspomina się imię Boga. Bóg pomoże z pewnością tym, którzy Jemu pomagają. Zaprawdę, Bóg jest Mocny, Potężny!”

W rzeczy samej walka z takim czystym motywem aby ustanowić prawo do religijnej wolności była prawdziwym dżihadem.
Drugi werset dający pozwolenie muzułmanom na walkę jest następujący:

"Zwalczajcie na drodze Boga tych, którzy was zwalczają, lecz nie bądźcie najeźdźcami." (2:190)

Tutaj znowu warunek jasno sprowadza się do tego, że muzułmanie nie mogą być pierwszymi, którzy atakują. Muzułmanie w tamtych czasach musieli walczyć-stało się to nawet ich obowiązkiem- ale tylko przeciwko tym którzy walczą przeciwko nim. Agresja była całkowicie zakazana. Słowa "fi sabili-llah" (w imię Allaha) są często źle rozumiane przez większość zachodnich pisarzy jako propagowanie i rozprzestrzenianie Islamu siłą, kiedy nic nie może być dalsze od prawdziwego znaczenia odkąd to muzułmanie nie walczyli by zmusić innych do Islamu ale byli zwalczani aby zmusić ich do wyrzeczenia się wiary. Co więcej wers 256 z rozdziału 2 który mówi:

“Nie ma przymusu w religii”

był objawiony po daniu pozwolenia do walki (w obronie oczywiście) co znaczy, że walka nie ma żadnego związku z głoszeniem o religii.
Piąty werset rozdziału 9 jest błędnie nazywany przez niektórych ludzi "wersetem miecza". To tak jakby stali za tym niewierzący. Zgubienie prawdziwego znaczenia bierze się z wyrywania słów z kontekstu a znaczenie jest oddawane w inny sposób, na jaki cały kontekst tak naprawdę nie pozwala. Słowa tego wersetu to:

“A kiedy miną święte miesiące, wtedy zabijajcie bałwochwalców, tam gdzie ich znajdziecie, chwytajcie ich, oblegajcie i przygotowujcie dla nich wszelkie zasadzki! Ale jeśli oni się nawrócą i będą odprawiać modlitwę i dawać jałmużnę, to dajcie im wolną drogę. Zaprawdę Bóg jest przebaczający, litościwy”

Jest to przekonywujące, że ten wers oferuje niewierzącym wybór pomiędzy mieczem a koranem. Nic nie jest dalsze od prawdy jak tytuł tego rozdziału ("Skrucha") i otwierające wersety pokazują.
Muzułmanie to gwarantowana "nietykalność" dzięki zawartym umowom. Bałwochwalcze plemiona łamały owe zobowiązania z muzułmanami i zapowiadali im zagładę kiedy tylko nadażała się taka okazja. Zalecenie w 5 wersecie do prowadzenia walki jasno odnosi się do walki z OWYMI bałwochwalcami, którzy wciąż zrywali umowy z muzułmanami i jasne było że te były wyjątki dla bałwochwalczych plemion które trzymały sie zawartych traktatów i szukały ochrony u muzułmanów.
Werset 5 nie był dla tych plemion bo mieli inne wierzenia ale DLATEGO ŻE ŁAMALI ZAWARTE m.in. POKOJOWE TRAKTATY z muzułmanami i atakowali ich bez przrwy.
NIGDZIE Koran nie daje muzułmanom pozwolenia na rozpoczęcie niesprowokowanej wojny przeciwko całemu światu. A kiedy wojna jest rozpoczęta raczej powinni jej zaprzestać dzięki także zapisanym w Koranie warunkom.

"I zwalczajcie ich aż ustanie PRZEŚLADOWANIE i religia będzie należeć do Boga. A jeśli oni się powstrzymają to WYRZEKNIJCIE się wrogości, oprócz wrogości przeciw niesprawiedliwym!" (2:193)

Słowa "religia powinna być tylko dla Allaha" są czasem źle zinterpretowane jako znaczenie że wszyscy ludzie powinni akceptować Islam. To niezrozumienie jest zaraz rozwiane dzięki porównaniu z innym wersetem, który zawiera podobne słowa.

“Zwalczajcie ich aż nie będzie już buntu i religia w całości będzie należeć do Boga, a jeśli oni się powstrzymają to zaprawdę Bóg widzi jasno co czynicie”

To jasno pokazuje, że oba wyrażenia "religia powinna być tylko dla Allaha" oraz "wszystkie religie są dla Allaha" mają te same znaczenie, że religia to sprawa pomiędzy człowiekiem a jego Bogiem, w którą nikt nie powinien ingerować. Ta nauka była popierana przez Proroka Mahometa (Pokój Niech Będzie Z Nim) który dał pełną wolność religii dla ludzi, których którzy zostali opanowani. Dobrze znanym przykładem jest okazja konkursu w Mekce.

Daleko od bycia wojowniczą religią, Islam jest kochającą pokój religią, dzięki której muzułanie cieszą się zaakceptowaniem pokoju nawet w środku wojny jeśli wróg chce negle pokoju.

“A jeśli oni skłonią cię do pokoju, to i ty się ku niemu skłoń i zaufaj Bogu!”

Pokój był nawet zalecany kiedy szczerość wroga może być wątpliwa i był silny powód aby wątpić w intencje arabskich plemion którzy nie przywiązywali żadnej wagi do zobowiązań i umów. Prorok był zawsze gotowy do pokoju, nawet jak podczas okazji rozejmu Hudaibiya kiedy to zgodził się go zawrzeć jako przegrana strona- mimo że nigdy nie był tak naprawdę po stronie przegranych - i akceptująć warunki wg których On i Jego Kompanii potrakotwani byli jako poniżenie także dla Islamu. To przypomnienie praktyk Proroka (Pokój Niech Będzie Z Nim) w całym Jego życiu kiedy to nigdy nie poprowadził żadnego ataku na inne plemię.
Tak więc nacisk Ruchu Ahmadiyya na punkt, że miecz nie ma nic do czynienia z propagandą Islamu, doprowadził wielu ludzi do wiary, że Ahmadiyyat odwoływał się do dżihadu. Wierzył on, w każde słowo zawarte w Koranie. Kiedy doktryna dżihadu tworzy całość Koranu jak mógł Ahmadis ją podważyć.

Wyobrażenie dżihadu jako walce przeciwko wsyzstkim niewierzącym zostało stworzone przez chrześcijan, propagujących oszczerstwa na temat islamu a także kryminalistów i terrorystów wykorzystujących błędnie wersy Koranu i podając się za prawdziwych muzułmanów.
Założyciel Ruchu Ahmadiyya powiedział w jednym ze swoich poetyckich wersów:
“Włożcie tą ideę dżihadu do swych umysłów. O przyjaciele. WOJNA I ZABIJANIE W IMIĘ RELIGII JEST TERAZ ZABRONIONE”

Hazrat Mirza Sahib wyjaśnił, że walka w Islamie była dozwolona tylko w samoonronie albo żeby ustabilizować wolność religijną.

Oby Allah miał litość nad nami i dał nam siłę do walki przeciwko nam samym aby zwyciężyć nasze słabości i złe skłonności oraz aby wypełnić nasz obowiązek do ponoszenia Wielkiego Dżihadu. Ameen. (źródło: zainab.pinger.pl)